7 Haziran’da ailem ile birlikte yıllık tatilimizi geçirmek için bayramda Çeşme’ye geldik. Tatil planımı yaparken Amerika’daki yabancı arkadaşlar, İstanbul Atatürk Havalimanı’ndaki bomba saldırıdan dolayı, benim için endişelendiklerini söylüyorlar, “aman Elif dikkatli ol, Türkiye çok karışık” diyorlardı. Ben de hiç umursamaksızın “yok canım, uluslararası basın öyle yansıtıyor, çok özledik, tabii ki gideceğiz” diye cevap veriyordum.

15 Temmuz darbe gecesi Urla’nın Karantina adasında ailem ile beraberdim. Daha önce bir çok darbe yaşamış olan annem, dizlerini dövüyor, “ben size demiştim darbe oldu, ben size demiştim, bunlar yaptı” diyordu. Yaklaşık bir kaç ay öncesinde ,annem hem Ankara’da, hem İstanbul’da aynı anda bir çok ilde elektrik kesintisine şahit olunca, anında ilaçlarını toplayıp, darbe oluyor diye hazırlanıp, eşe dosta haber vermişti. Biz kızları olarak, “annem artık yaşlanıyor, çok hassaslaştı, bir elektrik kesintisini bile darbe tatbikatı olarak algılıyor” diye endişelenmiştik. Annem, bu elektrik kesintisini “onlar” yaptı diyordu. Gel zaman git zaman, hem elektrik kesintisinin, hemde darbenin onlar tarafından kalkışıldığı ortaya çıktı…

15 Temmuz darbesinden bu yana, Millet Vekili olan ablam Ravza’nın yanında ben de OHAL‘de neler yapıp faydalı olabilirim diye görüşmelerimin ve planlarımın bir çoğunu iptal edip, meydanlardaydım. 1988’de başörtüsü yasağından dolayı, üzgün, kırgın, ve kızgın bir çocuk olarak hicret ettiğim memleketimden bizi olduğumuz gibi kucaklayan Dallas’ı evim bilmiştim. 1997 yılında tanıştığım eşime, “eğer Amerika’da yaşamayı düşünüyorsanız görüşelim, çünkü ilerde Rabbim kız evlat nasip ederse başörtüsünün özgür olduğu bir ülkede yaşamak isterim” demiştim. 1999’da ablam Merve’nin mecliste yaşadıklarından itibaren Türkiye’nin benim kalbimdeki yeri fırtınalara kapılmış, sevgim buğulanmıştı. 2012-2013 yılında annem, babam ve yeğenimin, daha sonra da ablam Merve Türkiye’ye geri dönme kararı aldılar. Çünkü güzel ülkemiz artık bizi Amerika’ya göç ettiren sebeplerden tamamen kurtulmuş, rahat yaşanabilir hale gelmişti.

15 Temmuz gecesi Cumhur Başkanımızın “sokaklara çıkın” emri ile ben de bambaşka bir Türkiye’ye şahit oldum. İzmir’de Konak meydanında; Ankara’da Kızılay, Külliye ve Kazan meydanlarında; İstanbul’da Taksim, Kısıklı, Vatan Caddesi, Eyüp Sultan meydanlarında özlediğim Türkiye’yi gördüm. Nöbet tuttuğumuz meydanlardan en çok beğendiğim ise Külliye meydanı oldu. Bana Hac ibadetinin küçük bir versiyonunu hatırlattı meydan. Yolda yürürken hiç tanımadığım kardeşlerimle kucaklaşıp, çadırlarda bize ikramda bulunan güzel vatandaşlarımızla sohbet ettik. Külliyede yerlerde uyuyan çocukları, çadırlarda çay servisine hazır çaydanlıkları, gecenin 3 sularında hala çekirdek çitleyerek(!) nöbet tutan güzel halkımızı unutmam mümkün değil. Ziyaret ettiğimiz bir çadırda benim çocukluğumda çok sevdiğim Atatürk Orman Çifliği dondurmasından ikram edildiğinde kendi hakkını da bana veren Bursalı amcayı unutmayacağım.

“Ülkemin insanlarıyla gurur duyuyorum.”

Ülkemin insanlarıyla gurur duyuyorum. Gölgesi olduğum ablam ve eşlik ettiğim güzel vekillerimiz aracılığıyla uzun zamandır özlediğim bir Türkiye’ye şahit oldum. Siyasetin dışından bir kadın olarak, kadın vekillerimizin gösterdikleri performansla bir kez daha gurur duydum. Külliyede beraber nöbet tuttuğumuz Ak Parti Genel Başkan Yardımcısı ve Malatya vekilimiz Öznur Çalık, Trabzon vekilimiz Ayşe Sula Köşoğlu, İstanbul vekilimiz Fatma Benli, Konya vekilimiz Dr. Hüsnüye Erdoğan ve İstanbul vekili ablam Ravza Kavakçı Kan ile “milletin vekili” olmanın ne kadar gurur verici, ve bir o kadar da zor bir görev olduğunu gördüm. Yemek yerken bile telefondan ayrılamayan Antalya Millet Vekilimiz Sena Nur Çelik, ve beraber daha az süre geçirdiğim ama gözlemlediğim KADEM derneği başkanı Dr. Sare Aydın, ve Cumhur Başkanımızın kızı Sümeyye Erdoğan’ın da bu süreç içinde ne kadar yoğun çalıştıklarına şahit oldum.

Sayın Aile ve Sosyal Politikalar Bakanımız Fatma Betül Sayan Kaya’ya İstanbul nöbetlerinde eşlik eden ablam Ravza’nın gölgesi olarak benim de beraber olma şansım oldu. Şehit aileleriyle birebir ilgilenen Bakanımız Sayan Kaya, İstanbul’a gelme fırsatını bulunca bir gece’de 5 meydanı ziyaret etti. Sayın Bakanımızın mütevazı duruşuna, samimiyetine ve çalışkanlığına bir kadın olarak hayran kaldım. Sabah 4 sularında ayrıldığımız vekilimizi 2 çocuk annesi, ve bir eş olarak düşündüm. Bir annenin asıl görevinin evine gittiğinde başladığını hatırlayarak her kadının böyle bir yükü taşıyamayacağını düşündüm.

8 Ağustos’ta Dallas’a dönerken son 1 ay içinde, şahit olduğum olayların, içinde bulunduğum çevrenin benim üzerimde ne kadar müspet bir tesiri olduğunu fark ettim. Vatandaşlarımızdan aldığımız enerji ile, yılmadan daha çok çalışmamız gerektiğini, atlattığımız tehlikenin bizleri birbirimize daha çok yaklaştırdığını düşündüm. Ülkemizle ve milletimizle gurur duyuyorum.

OHAL’de Allah’a ısmarladık, Allah’a Emanet Ol Türkiyem!