“Kusurları örtmede instagram gibi ol” Bu sözü görüp güleli epey oldu. Serdar Kuzuloğlu’nun ‘yeni dinimiz beta versiyonuyla hizmette‘ yazısını okuyalı da.

Fikirlerin de mayalanması gerekiyormuş demek, bir müddet beklemem gerekti. Bir süredir erişime kapalı olan Twitter tekrar açıldığı günlerde bu konuya bir bakalım istedim.

Twitterda arama kısmına hiç “Allah’ım yalvarıyorum” yazıp arama yaptınız mı? Yapmadıysanız buradan bir göz atın:  -pek çoğumuz dahil olmak üzere- insanlar Allah’a nasıl yalvarıyor. Nasıl da ‘aracılar’ koyuyoruz. Yani gerçekten teknoloji bize beta sürümüyle evrensel bir din sunuyor. Elbette ‘tehlikenin farkında mısınız?’ minvalinde bir şeyler yazmaya niyetli değilim fakat durum sizin aklınıza da fena halde modern put tabirini getirmiyor mu?

Cahiliye devrinde Araplar putlarını o yüce olan tanrıya ulaşmak için aracı olarak kullandıklarını söylerlerdi. Doğrudan Allah’a dua etmek, ne istersek ondan istemek, şükredeceksek direk ona şükretmek yerine araya bir put koyarak yaratıcıyla iletişimi bir nevi ‘kulaktan kulağa’ oyununa çeviriyorlardı. Sanki Allah’ın bu zamana kadar yaşadım ve yaşayacak olan her bir insan hatta cümle mahlûkat ile eşsiz ve benzersiz doğrudan bir ilişkisi yokmuş gibi. Bu mükemmel duyguyu kavrayamamış olmak çok acı. Ama ‘cahiliye devri’ olarak adlandırılan o dönemin içinde bulunduğumuz teknoloji devrinde şekil değiştirerek yaşanıyor olması daha acıklı. Dualarımızı bir sosyal ağ vasıtası ile Rabb’e iletmek fikri her şeyden evvel komik. Bakın mahkeme kararı ile kapatılabilen bir şeyden bahsediyoruz, merak ediyorum dua etmek için seccadesine kapanmak, ellerini açmak yerine tweet atmayı tercih eden insanlar erişim engellenince nasıl dua ettiler? Dualarını takipçileri görmedikten sonra dua etmenin anlamını yitirdiğini mi düşündüler yoksa? Besmeleden evvel yemeklerin fotoğrafı paylaşılan siteler kapansa kullanıcılara afiyet olur mu?

Mızmızlık olsun diye, eleştiri yapmak için yahut internet çok fena bir şey demek için söylemiyorum bunları hakikaten bir durum tespiti varsa hasar değerlendirmesi olması için söylüyorum. Burada hiç kimsenin Twitterda, Facebookta Allah’a yalvarırken araya bir put koyma amacı güttüğünü, Allah ile aralarına mesafe koymak istediklerini zannetmiyorum fakat bazen hatta sık sık hareketlerimizin önünü arkasını biraz fazla düşünmemiz gerektiğine inanıyorum.

Kalkıp müminin miracı olan secdeye gitmek, elini açıp doğrudan dua etmek yerine araya sanal da olsa aracılar koymak bizi Allah ile olan doğrudan ilişkiden uzaklaştırır. Fiziken beraber olduğumuz insanlar yerine yanımızda olmayan diğerleriyle iletişimi tercih etmek bizi sosyal yalnızlar yapar. Karşılıklı konuşmada karşımızdaki sözünü bitirdiğinde vermemiz gereken tepkileri ellerimizdeki telefonlar sayesinde onar dakika düşünerek vermek bizi ‘duygu tembeli‘ yapar.

Kendimizi hakiki olana, hakikate mümkün olduğunda yakın konumlandırıp yola öyle devam edelim.