Siz hiç dışarıdan izin verildiğinde, içeridekinin dışarı çıkabildiği bir yapı gördünüz mü? Kapıyı içerideki açar, dışarıdaki girer. Sınırlar biz dışarı çıkmayalım diye değil, dışarıdan içeriye girenleri kontrol edelim diye vardır. Öyleyse kendi sınırlarımızla kendimizi mi kısıtlıyoruz yoksa yaşam alanımızı mı koruyoruz?

Psikolojik Sınır

Öncelikle psikolojik sınırı açıklayacak bir deney anlatmak istiyorum. Bir grup çekirge, boyu 1 mt’lik odaya konulur. Çekirgeler ne zaman zıplasa o 1 mt’lik tavana çarparlar. Daha sonra bu çekirgeler odadan çıkarılıp doğaya salındığında gözlemlenir ki; çekirgeler 1 mt’den yukarıya zıplamıyorlar. halbuki onları kısıtlayan bir tavan yoktur. Somut bir sınır yoktur yani bu psikolojik sınırdır. Aslında olmayan, bizi korkutan ve fazlasına tesebbüs ettiğimizde çarpacağımızı düşündüğümüz psikolojik sınır…

Herkesin Tecrübesi Vardır

Amaçladığımız sonuca ulaşmadığımız deneyimlerimiz tabiki olmuştur. Bunları “Kötü bir deneyimdi” diyerek rafa da kaldırabiliriz. Durumu değerlendirip bu deneyimi bizim için artı bir değere de dönüştürebiliriz. Her defasında çarpacağını bildiğin bir duvarı aşmaya çalışmak bize zarar veren nafile bir davranışsa, o duvar ortadan kalktığında varmış gibi davranmak da yanlış bir davranış olur. İşte bunun gibi, biz de şartların bizi değil bizim şartları oluşturmamız gerektiğini unutmayalım. Bunun için yaptığımız bir işte, çalışma hayatımız, evdeki rollerimiz, okul dersleri veya üzerinde çalıştığımız her hangi bir projede molalar belirleyelim. Ve o güne kadar yaptığımız işleri içinde bulunduğumuz durumla değerlendirelim. Göğe bakalım, bir kontrol edelim başımızdaki o 1 metrelik duvar kalkmış mı? Kalkmışsa uçmamızı engelleyen bir sınır yoktur. Duvarlar sadece onları aşmamızı engeller, uçacak kanatlarımızı kırmazlar.

En başa dönecek olursak, dışarıdaki izin verdiğinde içeridekinin dışarı çıkabildiği binalar vardır; hapishaneler. Duvarlar olmadığı halde uçamıyorsak bu bizim kendimize koyduğumuz, var sandığımız sınırlardır. Ve uçmak için başkalarından onay bekliyorsak bu bizim kendi oluşturduğumuz hapishanemizdir.

Unutmayalım sınırlar bizi korusun diye var hapsetsin diye değil…