Annelik en kutsal değer, en kutsal görevdir. Anne olmakla bir kadın olgunluğa erişir ve hayatını artık evladına göre şekillendirir. Evladı için her şeyin en iyisini, en güzelini ve en doğrusunu düşünerek, bir gelecek tasavvuru içinde olur ve ona göre hareket eder. Anne olmakla sorumluluklar artar ve anne bunun bilincine vararak yaşar. Bir kadın için evlat sahibi olmak dünyadaki en güzel duygudur. İnanır ve umutlanır. İnancı kavileşir, umutları bereketlenir. Anne olmakla bir kadının bütün kimyası değişir. Kendisi ve evladı için yeni bir dünya kurar.

Anne ve evlat ilişkisi, iletişim biçimi babadan ve diğer yakın kişilerden tamamen başkadır. Ne yazık ki çoğu kez annelerin ne kadar değerli olduğunu, ancak anne olduğumuz zaman fark ederiz. Uykusuz geçen geceler, bir bebeğin ağlaması ile içlerin parçalanması sadece annelik ile hissedilecek duygulardır. Annenin hayatı artık çocuğuyla eşdeğerdir. Bir anne için kendinden önce bebeği gelir. Anne için evlat demek kendi hayatının da önceliğidir. Onun için annelik kutsaldır. Onun için annelik mucizevi bir değerdir. Onun için annelik mutlulukların da en büyüğüdür.

Bir anne için kız evlat da, erkek evlat da aynıdır. Değer bakımından birini diğerinin üzerinde görmez; çünkü annelik duygusu hakkın ve hakkaniyetin özünden beslenir. Adalet duygusu bir annenin fıtraten özünde taşıdığı sevgi, şefkat, merhametle ilişkilidir. Bu açıdan annelerimiz evlatları arasında bir ayrım gözetmezler. Bazen birine diğerine göre biraz ilgi gösterse, diğerini ihmal ettiği anlamına gelmez. Anneler fıtraten eğitimcidir. Çocuklarını içgüdüleriyle besler, onları korur ve onları yetiştirir. Onları her türlü tehditten uzak tutmaya çalışır. Onların ancak iyi insan olmalarını, ahlaken yetişmiş olmalarını, insanlığa hizmet etmelerini isterler. Bir anne ister kız olsun, ister erkek olsun, cinsiyetleri ne olursa olsun, çocuklarının bilgili ve bilinçli olmalarını ister. İradesi güçlü, aklını zekasını sadece kendisi için değil, bütün insanlığın yararına kullanmasını ister. Çocuğunun hayırlı bir evlat; aynı zamanda Allah’ın rızasını kazanan hayırlı bir insan olmasını ister.

Bizim kültürdeki toplumlarda bir baba için erkek evlat duygusu neyse, bir anne için kız evlat duygusu aynıdır. Bir baba erkek evladının kendisinden daha üst değerlerde olmasını isterken, bir anne de kız evladının yüksek değerlerde olmasını ister. Kız evladına sahip anneler kadınlık yaratılışıyla birbirinin sanki eş değeridir. Bir anne sanki kız evladıyla tekrar çocukluğunu, genç kızlığını ve ilerisini yaşamaktadır. Bu açıdan kız evladının ve erkek evladının yeri bambaşkadır. Kız evladı olan anneler günümüzdeki toplumsal tüm dejenere olmuş davranışları gördükçe daha çok evlatları üzerinde hakimiyet kurmak isterler. Onlara hiçbir zarar gelmesin, yanlış bir davranış içinde olmasın, onu farklı yönlere kaydıracak arkadaş çevresi edinmesin diye çocuğu kontrol altında tutmak isterler. Tabi tüm bu tutum ve davranışlar erkek anneleri için de geçerlidir. Yalnız kız evlatlarımız hiç bir lekeyi kaldırmaz.

İslami hassasiyetleri olan aileler hiçbir ayırım gözetmeden, çocuklarını etrafın vereceği zararlardan korumak için adeta çırpınırlar. Kız çocuklar kadar erkek çocuklar da dışarıdan gelecek birçok yanlış davranış ve ortamların içinde olabilirler. Bilmeden tuzağa da düşebilirler. Ne yazık ki günümüzde bütün medya iletişim araçları kirlidir. Bulaşıcı bir hastalık gibidir; bünyesinde virüsler barındırır. Bu açıdan televizyon, internet ve yazılı medyadaki yayınları ufacık beyinlerin daha çabuk kirlenmesine yol açmaktadır. Anneler bunun kaygısını çekerken önlem almaya çalışırlar. Bir ailede babalar işe gidip gelirlerken çocuklarına bile zaman ayıramazlar. Oysa anneler, çocuklarını binbir meşakkatle karınlarında taşırlar, dünyaya getirirler, sıkıntı, mihnet çekerler; bundan dolayı da sorumluluk duygusunu babalardan da fazla duyarlar.