Yakın zamanlara kadar baba-bebek ilişkisi , yalnızca gözardı edilmemiş , aynı zamanda değeri de önem görmemiştir . Bebeklerin bakımı , özellikle ilk iki yıl süresince , genellikle annenin birincil sorumluluğu olarak kabul edilmiştir . Anne , zamanının çoğunu çocuklarla geçirdiği için , bu zamana dek , bağlanmanın sadece anne ve bebek boyutu daha çok ilgi çekmiştir . Ancak bu konudaki fikirlerimiz değişmeye başlıyor ! Babaların ve bebeklerin de bağlanma yaşadıklarını ve babaların da bebeklerin gelişiminde en önemli kişi rolünü oynadıklarını gösteren kanıtlar gitgide birikmektedir .

Yapılan bir çok araştırma , bebeklerle babaları ya da anneleri arasındaki bağlanımın derecesini , bebeklerin her birinden ayrılmayı ne kadar protesto ettiğini gözlemleyerek ortaya çıkarmıştır . Yapılan çalışmada bebeklerin , laboratuarda annelerini seçmeye eğilim gösterirken , evde aynı tercihi göstermedikleri de ortaya konulmuştur .

Başka bir araştırmada , annelerin ve babaların , bebeklerinin gelişiminde farklı roller aldıklarını kanıtlayan temeller gösterilmektedir . Anneler , bebekleri ile geleneksel biçimlerde oynamaya eğilim gösterirken , babaların daha çok itiş-kakış gibi oyunlar ile bebeklerle iletişim kurduklarını görmek mümkündür . Bebeklerin , geleneksel oyunlardan ziyade , başkaları ile oynamaktan haz duyduklarını tecrübeyle sabit olarak da tespit etmekteyiz . Bebekler , babalarının kucağına gitmeyi de daha fazla tercih etmektedirler . Bunun temelinde , annelerin günlük rutin iş için , babaların ise oyun için onları daha fazla kucağına almaları gösterilebilir .

Bazen , aşırı çabalı anneler , bebeğin bakımı için , sorumluluğun çoğunu ya da hepsini üstlerine alarak baba-bebek bağlanmasına müdahale ederler . Eğer babalara çocuklarıyla besleme , banyo yaptırma , kıyafetlerini giydirme , oyun oynama şansı hiç verilmezse , babalar kendilerinin bebekleri üzerinde çok az etkiye sahip olduğunu düşünebilir ve kendilerini bu alandan dışlanmış hissedebilirler . Böyle bir durumda , bebeği ile oynamak amacıyla onu kucağına alan bir baba , bebek ağladığında onu eşine geri vermek zorunda olacaktır . Bazı anneler , bebeklerinin yaşamında odak noktası olmaktan hoşlanırlar ve bunun bebek-baba ilişkisi üzerindeki etkisini düşünmeyi ne yazık ki başaramazlar …

Bazı ailelerde baba , işler ya da mesleki zorunluluklar nedeniyle , çocukla birlikte çok az zaman geçirirler . Babanın yokluğunun bebek üzerindeki etkisini bir örnek üzerinde konuşalım . İki baba Vietnam Savaşı’ndan döner . Kuşkusuz her ikisi de iki yaşındaki oğullarının onları görünce heyecanlanacağını düşünmektedirler . Bir baba kollarını oğluna açar fakat çocuk korku içinde kaçar . Oğlunun güvenini kazanmak için birçok girişimden sonra baba çocuğa yönelttiği ilgiyi keser ve anne ile büyükannenin çocuğu hanım evladı yaptıklarına karar verir . Öbür baba da oğlu tarafından aynı kabulle karşılanır . Ama oğluna sıcak bir biçimde ulaşmakta ısrar eder . Çocuk derece derece onu kabul eder ve yaklaşmalarını pekiştirmeye başlar , bunu ise güvenli bağlanma izler . Böyle bir durumla karşılaşıldığında , çocuğun ilk davranışına karşı anlayışlı ve sabırlı bir yetişkin tutumu göstermek oldukça önemlidir . Önemle altını çizmek isterim ki , güvenli bağlanmanın oluşması yetişkin olan ebeveynlerin sorumluluğundadır !

Sıcaklık ve sevecenlik içeren bir tutum , baba-bebek ilişkisini büyük ölçüde güçlendirir . Fakat yetişkinler tarafından bebeğe gösterilen düşmanca ve reddedici tutum ise bebeklerin gelişimine en fazla zarar veren unsurlardan biridir . Başarılı bir baba-bebek bağlanmasında , baba çocuğun ipuçlarına duyarlıdır , geribildirimleri anne-bebek bağlanmasında olduğu gibi karşılıklıdır . Hem anne hem de babasıyla yakın ve güvenli ilişki kuran bebek süregiden toplumsallaşma sürecinde de avantaj kazanmaktadır .

Sosyal yapılar da , bebeğin bakımında düzenli olarak rol almak isteyen babaya çok az maddi ve manevi destek sağlamaktadır . Babalık izni yeni yeni konuşmaya ve hayatımıza yansıtmaya çalıştığımız bir olgu . Bunun yanısıra toplumda bebek bakımında erkeklere rehber olacak çok az baba modeli vardır . Bebek ve çocuklarla ilgilenmek sadece kadınlardan beklenmektedir . Buna karşılık insanlar , eşine bebek bakımı konusunda yardım eden erkeğe de kuşkuyla bakmaktadır . Oysaki bir bebeğin hem duygusal hem de sosyal olarak sağlıklı gelişebilmesi için , hem anneye hem de babaya paylaşımcı roller düşmektedir .

Pek çok erkek , kendileri bir çocuk sahibi oluncaya dek , ender olarak bir bebeği besler ya da kucağına alır . Ancak bu katı eğilim giderek kırılmaktadır . Bunun faydalarını sadece bebekler değil babalar da görmektedir . Küçük bir çocuğa bakmanın riskleri , mesela kaybetme korkusu , anababa olmanın sorumluluğunu fark etme , küçük bir çocuğun çaresizliği nedeniyle kendi isteklerini erteleme gibi konularda empatik bir bakış açısını geliştirmeye yardımcı olabilir . Buna karşılık , bir bebeğe bakmanın hazzı , çocuklara sevgi vermenin ve onlardan sevgi almanın hoşnutluğu da bir o kadar tatlı ve huzur vericidir . Duygusal dürüstlük , yakınlık ve doğrudan oluş ! Bu üç kavram bir erkeğin derinlerdeki ruhuna giden üç yolu ifade etmektedir . Babalar ve bebekler arasındaki bu ilişkinin , onlara çocuk yanları ile büyümüş yönlerini bütünleştirme olanağı vererek , kendilerine dönmelerine de rehberlik ettiği düşünülmektedir . Baba ve bebek arasındaki ilişkinin olumlu olması elbette ki çocuklara özgüven gelişimi konusunda da yardımcı olmaktadır . Özellikle erkek çocuklar için baba en önemli ve dominant rol-modeldir .

Bebeğin bakımında ilk doğduğu andan itibaren anne elbette ki büyük bir rol oynamaktadır . Bebek , ilk iki yıl boyunca , anne sütü almasından kaynaklı zaten doğrudan anneye bağımlıdır . Ancak yine de babaların , bebekler üzerindeki etkisi de azımsanmayacak derecede önemlidir . Anne tüm varlığıyla , bebeğine sevgisini sunsa da , bebeğinin bakımını en iyi şekilde yapsa da , bir bebeğin babasının müşfikliğine ve korumacılığına da ihtiyacı vardır . Bebeğin ya da çocuğun , hayat içinde dingin ve sakin sularda olduğuna emin olduğu yer babasının kucağıdır . Babasının yanında her çocuk kendini daha güçlü hisseder . Zaten hepimizin babası aslında bir Superman değil midir ?

Anne ve babasının ortak ilgi ve sevgisiyle büyüyen her birey daha paylaşımcı ve daha sevgi dolu olmaktadır . Hayat zordur ve hayat müşterektir ! Kuşkusuz sevgiler de öyle …