Bebeğin Emzirme Süresi Ne Kadar Olmalı?

Bir bebek dünyaya geldiği andan hayatının ilk 6 ayına kadar kendini etrafından ayrı bir birey olarak değerlendiremez. Altıncı aydan sonra kendini etrafındaki insanlardan farklı olarak değerlendirme becerisi edinir. Bağımsız bir varlık olduğunu anlar. Bu da onu korkutur. Çünkü kendinden münferit bir varlık olarak değerlendirmediği annesinden ayrışmaya başlamak epeyce zor gelir. Artık annesinden ayrıldığında panik olur ve arkasından bilinçli olarak ağlamaya başlar.

Bebeğin kendini en güvende hissettiği anlar ya anne kucağıdır ya da emzirildiği andır. Emzirmek bebeği sakinleştirir, rahatlatır. İlk altı ayda bebek her istediğinde anne sütü ile eğer yetmiyorsa mama takviyesi ile beslenmelidir. Çünkü bunun ruh sağlığını etkileyen etkilerini ileri dönemlerde görmekteyiz.

Anne bebeğini emzirirken hem onun temel bakım ihtiyacını karşılar hem de çift taraflı ruhsal bir doyum sağlanır. Doğumdan sonra anne için biraz zorlu ve ıstıraplı bir dönem de olsa karşılıklı yaşanan doyumun anlamı çok fazladır. Anne besleyen, bakım veren rolünü üstlenmiştir, bebek ise bağımlı bir varlıktır, anneden bakım alırken kendini güven içinde hisseder, çünkü acziyetine rağmen, onun ihtiyaçlarını bilen, bu ihtiyaçları karşılayan mucizevi bir ilişkinin içindedir bebek. Bu anlamlı, değişik ilişki annenin ilgisi, şefkati bebeğe karşı bağımlılık geliştirmesine sebep olabilmektedir zaman zaman.

Doğumdan sonraki birkaç aylık dönemde bebek ağlamadığı halde annenin kulağında bebek ağlaması sesleri gelmesi, annenin sürekli bebeği düşlemesi, hayatının her anında bebeği ile ilgili daha fazla birliktelik hayal etmesi çok normaldir. Fakat bir süre sonra bu davranışların azalarak kaybolması gerekirken kimi annelerde artarak devam etmektedir. Her an bebeğe zarar gelme endişesi ile sürekli koruma altına almak, sakınmak, kimselere elletmemek, bebekle ilgili sürekli başına bir şey gelecek endişesi ile davranmak bebeğin dış dünyaya olan güvenini zedeler. Çünkü bebek annenin dış dünya ile bağıdır. Anne bu güveni verdikçe çocukta güven duygusu gelişir. Bu durum emzirme ve sütten kesme için de geçerlidir. Bazı anneler için bu durum kâbusa dönerken, bazı anneler için sütten kesme çok kolay geçen bir dönemdir.

Anneler için çocuklarını sütten kesme yöntemini ve zamanını belirleme oldukça zordur. Gerçi konu ile alakalı çeşitli yöntemler vardır. Ne zaman kesileceğine dair de çeşitli bilgiler göz önünde tutulmaktadır. Anne sütünün önemini anlatan bütün sağlık kuruluşlarında 0-2 yaş döneminde emzirmenin mutlaka gerekli olduğunu belirtilmektedir. Gelişim uzmanlarına göre ise 6-12 ay arası emzirmenin yeterli olduğudur. Bu durumu asıl belirleyen şey ise aslında anne ve bebek arasındaki arz talep olayıdır. Bebeğin talebine göre annenin, emzirme isteği ve çabasına göre değişir. İki yaşından fazla sürdürülmemelidir.

Anne önce sütten kesme konusunda kararlı olmalıdır. Çünkü sütten kesme olayı bebekten ziyade anne için daha zordur. Çünkü bebek başka alanlara ilgisini kaydırır ve bağımsızlaşır fakat anne için durum daha vahimdir. Aslında sütten kesilemeyen bebek yoktur, sütten kesemeyen anne vardır. Anne için durum zorlaştıkça, çocuk için de süreç zorlayıcı olur. Duygusal olarak annenin bu duruma hazır olması gerekir. Duygusal olarak oldukça hassas günlerin olduğu sütten kesme olayına öncelikle annenin kararlı davranması, aynı zamanda çocuğun isteklerine de yanıt vermesi gerekir. Nasıl mı? Önce anne kendisi için bir takvim belirlemelidir. Bu yaklaşık on haftalık bir süre olmalıdır. Bebeğini genel olarak bebeğin keyfi ya da ihtiyacı olarak günde kaç defa emzirdiğini belirlemelidir. Örneğin bebeğini 5 defa emziren bir anne ilk hafta 5 veya 4 defa emzirmeyi denemelidir, ikinci hafta sadece 4 defa, üçüncü hafta 4 veya 3 defa, dördüncü hafta sadece 3defa, beşinci hafta 3 veya 2 defa, altıncı hafta sadece 2, yedinci hafta sadece 2 veya 1, sekizinci hafta sadece 1 defa, dokuzuncu hafta 1 veya 0 defa, onuncu hafta hiç emzirmemelidir. Zaten bebekte bu zaman zarfında sütten güvenli bir şekilde kesilmiş olur. Lütfen diğer kulaktan dolma yöntemleri uygulayarak ne kendinizi ne de çocuğunuzu yıpratmayın.

Kaynak: Kim Psikoloji
Psikolog Ayşe Handan Özkan Selim