Bebekler Niçin Ağlar?

Anne rahminde geçen 40 haftadan sonra, dünya hayatına uyum sağlamanın ilk adımı, bebeğin ağlaması ve akciğerlerine hava dolmasıyla sağlanmaktadır. İlk nefes alıp ağlama hâdisesinden sonra bir dizi reaksiyon ile; anne rahminde haftalardır açık olan kalpteki delik kapanmakta ve kan dolaşımı sonraki hayatı idâme ettirecek şekilde olgunlaşmaya başlamaktadır.

Doğumdan önce temiz ve kirli kan karışmakta iken doğumdan hemen sonra ayrılmaktadır. Dolayısıyla bebeğin ağlaması, aslında onun yaptığı en önemli iştir. Ayrıca bu, onun çevresi ile iletişim kurmasının da bir yoludur.

Bebekler sebepsiz yere de ağlamazlar. Bu yüzden; ağlayan bir bebeği yalnız bırakmak doğru değildir. Acıkan, susayan, karnı ya da başka bir yeri ağrıyan, altı ıslanan, yorgun düşen ya da ateşi çıkan bebek; kendini ağlayarak anlatmaya çalışmaktadır.

Anneler, zaman içinde bebeklerinin hangi sebepten ağladığını çok iyi anlarlar. Ağlamak, bebeğin dili gibidir ve bu dili, en güzel anneler bilirler.

Bu bebeklerin ağlamasının bilimsel olarak açıklaması, Peygamber Efendimiz (sav) ise bebeklerin ağlaması hakkında buyurduğu bir Hadis-i Şerif”te:

”Bebeğin iki aya kadar ağlaması Allah’tan başka ilah olmadığına (ve Muhammed (sav)’in onun kulu ve Rasulu olduğuna) şehadettir.
Dört aya kadar ağlaması Allah-u Taala’ya itimattır.
Sekiz aya kadar ağlaması Peygamber (sav)’e salavattır.
İki seneye kadar ağlaması da anne-babasına istiğfardır.
Susadığı zaman annesinin göğsünde ona cennetten bir pınar ihsan eder de  onu içer. Böylece yeme içme ihtiyacı karşılanmış olur.”

İki Cihan Seyyidi, hem bütün insanlığın, hem kadınların, hem zayıf ve güçsüzlerin, hem de “çocukların peygamberi” idi. İslâm’ın ve dolayısıyla Hazret-i Peygamber Efendimiz’in hassâsiyetle üzerinde durduğu konulardan birisidir, çocuklar… Âyet-i kerîmeler ve hadîs-i şerîfler, müslümanın bu konuda ne denli hassas olması gerektiği üzerinde durur.

Büyükleri tarafından anlaşılmaktan mahrum, meramını dile getirmekten âciz; hep masum bütün çocuklar için Peygamber efendimiz (sav):

”Bir seneye kadar, ağladıkları için çocuklarınızı asla dövmeyin. Zira onlar dört ay şehadette bulunurlar. Dört ay bana salavat okurlar. Dört ay da anne babasına dua okurlar.”’

buyurdular.