Emme, doğuştan gelen bir reflekstir. Yeni doğan her bebek bu refleksle dünyaya gelir ve emme refleksi, çocuğun anneden beslenmesini kolaylaştıran mükemmel bir mekanizmadır. Çocuklar 2 yaşına kadar emme davranışından haz duyar.

Çocuklarda parmak emme, normal ve sağlıklı çocuklarda, herhangi bir sıkıntı veya patoloji olmaksızın 3-4 yaşlarına kadar görülen bir durumdur. Bebeklerin çoğu başparmaklarını ya da diğer parmaklarını emer. Zararsız bir davranış olan parmak emmeye, bebeklerin hemen hemen tamamında rastlanır. Aslında bebekler parmak emmeyi ana rahminde yani uterusta öğrenirler ve doğuştan sahip oldukları en güçlü refleks emme refleksidir.

Bebekler parmak emme davranışını zamanla genişletir. Oyuncaklarını, battaniyeleri, her türlü eşyayı emmeye başlar. Pek çok anne, parmak emmenin, açlıktan kaynaklandığını düşünür. Oysa bu emme yaklaşık %80-90 oranında beslenmeye bağlı olmayan bir şekilde ortaya çıkar. 1 yaş çocuklarının hemen hepsi parmaklarını emerler. 9. ay itibariyle uykuyla parmak emme arasında yakın bir ilişkinin olduğu, uykusu gelen bebeğin parmağını ağzına götürdüğü görülür. Rituel adı verilen bu alışkanlık aylar boyunca devam eder. Çocuğu bu davranıştan vazgeçirmek adına yapılan tüm çabalar 3 yaşına kadar neredeyse sonuçsuz kalır.

Bazı bebekler diş çıkarma nedeniyle, bazı bebekler ise utanma tepkisi olarak parmak emer. Genellikle 18. ay civarında sıklaşan parmak emmenin 4 yaşlarına doğru kaybolması beklenir. Araştırmalar, parmak emmenin 5-6 yaşına kadar devam edebildiğini, bunun doğrudan bir zararı olmadığını ancak dişleri deformasyona uğrattığını ortaya koymuştur. Parmak emme davranışının sıklığı, çocuğun okula başlamasıyla büyük ölçüde azalır.

4 yaşını geçmesine rağmen hala parmak emen bir çocuğun davranışı patolojik olabilir. Çocuk, yaşadığı psikolojik gerginlikler ve sorunlar sebebiyle de bu alışkanlığı edinebilir ve bu durum zamanla bir fiksasyon yani saplantı halini alır. Yaş ilerledikçe ortaya konulan parmak emme davranışı aynı zamanda çocukta ruhsal bir gerileme yaşandığının da göstergesi olabilir. Özellikle yeni kardeşi olan çocuklarda bu durum alt ıslatma ile birlikte görülebilir.

Parmak emme davranışını bir saplantıya dönüştürmemek için püf noktaları:

• Anababa olarak öncelikle telaşa kapılmayın.
• Sabırlı olun.
• Çocuğunuza parmak emmenin bebeklere özgü bir davranış olduğunu ve kendisinin artık büyüdüğü için bu davranışa ihtiyaç duymadığını uygun bir dille anlatın.
• Asla eleştirmeyin ve yargılamayın.
• Ev ortamında sürekli bu konuyu konuşmayın.
• Çocuk okula gidiyorsa, öğretmen ile işbirliği yapın ve öğretmenin de desteğini alın.
• İlk çocukluk döneminde yani 2-6 yaş arasında tedaviden kaçının. Okul öncesi dediğimiz bu dönemde parmak emme davranışı konusundan, çocuğun gelişisel döneminin geçmesini bekleyin.
• 6 yaşından sonra hala devam ediyorsa bir uzmandan destek.

Sağlıklı günler olsun.