Açık Büfe İzlenimler
Milletimizin açık büfe kuyruklarındaki manzarasına bakınca çoğunlukla “Aman Allâh’ım!” demekten kendimizi alamıyoruz. Kimilerimiz otellerin restoran kısmına girdiği andan itibaren âdeta bir iç denetimsizlik süreci yaşamakta… Genel kanaat, “Bu otele tatil için bir hayli ücret ödedim. Verdiğim ücretin karşılığını doyasıya almalıyım…” yönündedir.
Otellerde öğün vakti olduğunda yoğun bir koşuşturma hissedilir. Reşolarda (yemeklerin üzerine konulduğu ısıtıcı) birbirinden leziz yemekler sizi bekler. Enfes görünümlü tatlılar, özenle hazırlanmış meyve kuleleri, envâî çeşit salatalar, soslar, ikramlar müşterilerin takdirine sunulur. Derken tabaklar tıka basa doldurulmaya başlanır. Hatta yiyecekler bir servis tabağına sığmaz, eldeki tabak yemek masasına bırakılır, ikinci tabak doldurulur. Bu alınan gıdalar içerisinde henüz tatlılar, meyveler ve çorbalar bulunmamaktadır. Birkaç çatal ve kaşık hareketinden sonra -ki zaten göz doymuştur- insanlarda bir tokluk hissi başlar. Yemek sandalyesi ile masa arasındaki mesafe biraz daha açılır, etraf endişeyle ve göz ucuyla şöyle bir izlenir, ardından dudaklarda hafif bir gülümseme belirir. Zira tabağını tıka basa doldurup tüketemeyen tek kişi siz değilsinizdir. Etrafta sizin gibi onlarca insan vardır. Ya sonra?
Bütün bu gıdaların âkıbeti, tüketilemeyip çöpe gönderilmek olacaktır. Yapılan israf ve doyumsuzluk ayrı bir cürümdür, affınıza sığınırım, masayı harpten çıkmış izlenimi verecek şekilde, görgüsüzce terk edip maden suyu arayan yorgun gözlerle o mahalden uzaklaşmak ayrı bir cürüm… Her insan ne zaman, ne kadar gıda tüketeceğini, neyi yiyebileceğini, neyi yiyemeyeceğini en iyi kendisi bilir. Yangından mal kaçırır gibi servis almak, bize yakışmamaktadır. Tüketemeyeceğini almak da israftır, onu çöpe göndermek de…
Yaşadığımız asrın mübah nîmetlerinden yararlanmak, elbette hakkımızdır. Fakat bu haktan müslümana yakışır bir zarâfet ve ölçü içinde yararlanmak, en güzeli olsa gerek…
Yorumlar