Koridordan yahudi erkeklerin giydiği genişçe şapkalardan giymiş bir adam ve yanında henüz üç yaşında görünen kipalı minik bir çocuk girdi. Kesin benim yanıma oturacaklar dedim çünkü yanımda iki kişilik boş yer vardı ve tuhaf bir yolculuk yapmamam düşünülemezdi.

Öyle de oldu, adam yanıma gelip koltuğu tekrar tekrar kontrol ettikten sonra yan tarafın onlara ait olduğunu söyledi tamam dedim yer verdim önce çantasından yiyecek bir şeyler çıkarıp yanına aldı sonra hazırlanıp oğluyla birlikte yerlerine oturdular. O sırada kendi içimden konuşmalar yapıyordum ben de aklıma Filistin geldikçe nefret doluyor sonra saçmalama Zeynep diyordum sen de böyle toptan yargılamacı mı davranacaksın nerden biliyorsun İsrail’i desteklediğini. Ben ki insanların inancını kılık kıyafetine bütün hayatına yansıtmasından çokça memnun olurum. Şimdi bu kadar yanyana düşünce mi tahammülsüzlük gösteriyordum!

Yolculuk şöyle ilerliyordu küçük çocuk elindeki abur cubur paketini yere düşürüyor ben eğilip yerden alıyorum çocuğa uzatıyorum çocuk yüzüme bakmadan alıyor paketi babası aldığını görüyor ama ikisinden de bir teşekkür gelmiyor. Hal böyle olunca kendi kendime yine söylenmeye başlıyorum niye ben önce iyi davranan oluyorum yapmıycam görüceksiniz diye sonra dayanamıyor yine…

Asıl önemli kısım burası değil yahudi adam evet yanyana on saat oturmamız ilginç bir durum ama benim için en önemli kısım, yolculuk sonunda adamı takdir etmek, başta kendime ve bir çok müslümana ise kızmak zorunda kalmamdı. Çünkü çocuk uyumadan evvel dua olduğunu tahmin ettiğim uzuuuunca ibranice bir şeyler okudular baba söyledi çocuk tekrar etti bunu kendilerini gizlemek uçaktayız aman dua da etmeyiverelim demeden seslerini duyurmadan yapmadılar. Adam kosher menülerini bile inceleyip yememeye karar verdi mutfağıyla beraber bindiğinden şüpheleniyordum emin oldum kendi yemeğini oracıkta sadece sıcak su isteyerek yaptı ve yedi. Sabah olduğunda ise kahvaltıyı da reddedip oğluyla beraber tekrar dua okumaya başladılar -epey uzun dualar-

Sonra nihayetinde benimle iyi bir iletişim kurmayı başardıkları için söylemiyorum bunu ama bir şekilde bulundukları ortamı kendilerince dönüştürmelerini takdir etmek zorundayım. Her anlamda dönüştürmekten bahsediyorum gerek Amerika’da (ben orayı gördüğüm için söylüyorum ama başka ülkelerde de aynıdır durum eminim) hala çok çocuklu ailelerini koruyor olmaları gerek gıda sektöründe müslümanların da nimetlerinden faydalandığı katkıları… Kılık kıyafet eğitim konularındaki tavırları vs vs

Sonra durup özeleştiri yaptım hangimiz ortamı kendimize göre şekillendiriyor da ortama göre şekil almıyor? Yapmayışımza çokça sebep bulunubilir mesela sebeplerden biri Cumhuriyete geçişten sonra islamın kötü, çirkin, eski moda gösterilmesi olabilir hepimiz bilmediğimiz bir yerlerden saklama gizleme aman göze batmamayı öğrenmiş olmalıyız belki de. Eski türk filmlerindeki ‘sapık hacı amca’ tiplemelerini unutmadık nitekim. Ancak bir müddet sonra insan şöyle diyor; yeter artık hala takiyye yapma gayreti neden? İnsanlara bunu tavsiye etmek ise hem bireysel anlamda o kişinin kaybı için hem de bu insanların çoğalmasının toplumda hala bir müslüman itibarı sağlamaması açısından bütün bir millete/ümmete olan zararı için nasıl bir vebal taşıyor iyice bir düşünmek lazım.

Allah teâlâ’nın kadından ve erkekten istediği tesettür/ örtmek başkasına hoş görünmek için dinini, dindarlığını, dinin istediğinin üzerini örtmek değil ki… Yoksa orada bir yanlış anlaşılma mı var?

Bir kere daha geçmişe gidip hocamın ‘eğilmeyeceksiniz, karşılarında dik durun‘ demesini hatırlıyorum. Haklıymış.